|
یکشنبه 92 اردیبهشت 29 :: 11:5 صبح :: نویسنده : شراره ابراهیمی
فرض تفکیک شخصیت یکی از اساسی ترین مفروضات حسابداری می باشد. زیرا این فرض بین واحد تجاری و مالک یا مالکان آن مرزی قائل می گردد. برای مقاصد حسابداری، و گزارشگری مالی هر موسسه یک شخصیت حقوقی مستقل فرض شده که می تواند دارایی تحصیل نموده، بدهی و هزینه تعهد و درآمد نیز تحصیل نماید. در حسابداری فرض بر این است که یک واحد تجاری برای یک مدت طولانی به فعالیت خود ادامه می دهد.به عبارت دیگر، فرض بر این است که واحد تجاری، در آینده قابل پیش بینی به عملیات خود ادامه می دهد. فرض تداوم فعالیت، توسط کمیته استانداردهای حسابداری مالی، به شرح زیر تعریف شده است: « فرضبر این است که هر واحد تجاری دارای تداوم فعالیت است، یعنی عملیات آن در آینده قابل پیش بینی ادامه دارد. به بیان دیگر، فرض می شود که نه قصد بر این است که واحد تجاری منحل یا عملیات آن به نحو قابل ملاحظه ای کاهش داده شود و نه ضرورت این کار احساس می شود. » همانطور که در بالا اشاره شد، نتایج واقعی عملیات یک واحد تجاری را تنها در زمان تصفیه، یعنی خاتمه عملیات آن می توان تعیین کرد. از طرف دیگر، بستانکاران، اعتبار دهندگان و اشخاص ذینفع نمی توانند تا تاریخ انحلال، از نتایج آن بی خبر باشند. از این رو عمر واحد تجاری به دوره های زمانی مساوی تقسیم می شود که هر دوره را اصطلاحا « دوره حسابداری [5]» گویند. دوره مالی ممکن است سه ماهه، شش ماهه و یا یکساله باشد. هر دوره مالی را که دوازده ماه طول بکشد اصطلاحا « سال مالی » گویند. باید توجه داشت که سال مالی ممکن است مطابق با سال شمسی ( از اول فروردین تا پایان اسفند )، یا غیر از آن باشد. برای اندازه گیری هر ویژگی یا کیفیت، در نگاه اول به یک مقیاس اندازه گیری نیاز می باشد. مثلا واحد اندازه گیری طول متر، وزن کیلوگرم، زلزله ریشتر و... می باشد. در حسابداری نیز «پول» به عنوان واحد اندازه گیری مبادلات فرض شده است. کلیه مبادلاتی که توسط حسابداران در دفاتر یا صورت های مالی منعکس می گردد، معرف حجم یا مقدار نمی باشد بلکه تنها بهای آنها را نشان می دهند. به طور کلی وقایعی که با پول اندازه گیری نمی شوند و فاقد جنبه مالی می باشند در دفاتر و صورتحساب ها منعکس نمی گردند. موضوع مطلب :  |
||||||||||
